فضای ابری چیست ؟ “ابر” به سرورهایی گفته می شود که از طریق اینترنت قابل دسترسی بوده و نرم افزار و پایگاه داده در آن سرورها اجرا می شود. سرورهای ابری در مراکز داده در سراسر جهان قرار دارند. با استفاده از رایانش ابری ، کاربران و شرکت ها مجبور نیستند خود سرورهای فیزیکی را مدیریت کنند یا برنامه های نرم افزاری را بر روی دستگاه های خود اجرا کنند.
Cloud کاربران را قادر می سازد تقریباً از هر دستگاهی به پرونده ها و برنامه های مشابه دسترسی داشته باشند، زیرا محاسبات و ذخیره سازی به جای محلی در دستگاه کاربر، در سرورهای مرکز داده انجام می شود. به همین دلیل است که یک کاربر می تواند پس از خراب شدن تلفن قدیمی خود، از طریق تلفن جدید به حساب اینستاگرام خود وارد شود و هنوز حساب قدیمی خود را با تمام عکس ها ، فیلم ها و سابقه مکالمه خود در محل پیدا کند.
ارائه دهندگان ایمیل ابری مانند Gmail یا Microsoft Office 365 و ارائه دهندگان فضای ذخیره سازی ابری مانند Dropbox یا Google Drive نیز به همان روش کار می کنند.
برای مشاغل ، تغییر به رایانش ابری برخی از هزینه های IT و مخارج کلی را از بین می برد: به عنوان مثال ، آنها دیگر نیازی به بروزرسانی و نگهداری سرورهای خود ندارند ، زیرا فروشنده ابری که استفاده می کنند این کار را انجام می دهد. این امر به ویژه برای مشاغل کوچک که ممکن است نتوانند زیرساخت های داخلی خود را تأمین کنند اما می توانند نیازهای زیرساختی خود را با هزینه مناسب از طریق ابر تأمین کنند ، تأثیرگذار است. همچنین ابر می تواند انجام فعالیت بین المللی را برای شرکت ها آسان کند ، زیرا کارمندان و مشتریان می توانند از هر مکانی به پرونده ها و برنامه های مشابه دسترسی داشته باشند.
رایانش ابری چگونه کار می کند؟
رایانش ابری به دلیل فناوری به نام مجازی سازی امکان پذیر می شود. مجازی سازی امکان ایجاد یک کامپیوتر “مجازی” شبیه سازی شده ی دیجیتالی را فراهم می کند که مانند یک کامپیوتر فیزیکی با سخت افزار خاص خود رفتار می کند. اصطلاح فنی چنین رایانه ای ماشین مجازی است. در صورت اجرای صحیح ، ماشین های مجازی در همان ماشین میزبان درجعبه ی شنی اجرا می شوند ، بنابراین به هیچ وجه با یکدیگر ارتباط برقرار نمی کنند و پرونده ها و برنامه های یک ماشین مجازی برای ماشین های مجازی دیگر قابل مشاهده نیستند حتی اگر در همان ماشین فیزیکی باشند.
همچنین ماشین های مجازی با میزبان شدن، از سخت افزار استفاده بهینه تری می کنند. با راه اندازی همزمان بسیاری از ماشین های مجازی ، یک سرور به تعداد زیادی سرور تبدیل می شود و یک مرکز داده به مجموعه ای از مراکز داده تبدیل می شود که قادر به سرویس دهی به بسیاری از سازمان ها می باشد. بنابراین ، ارائه دهندگان خدمات ابری می توانند استفاده از سرورهای خود را به تعداد مشتریان بیشتر از آنچه در غیر این صورت ممکن است ارائه دهند بدهند، و آنها می توانند این کار را با هزینه کم انجام دهند.
حتی اگر سرورهای منفرد از بین بروند، سرورهای ابری باید همیشه آنلاین و همیشه در دسترس باشند. فروشندگان ابر معمولاً از خدمات خود در چندین دستگاه و در چندین منطقه بک آپ می گیرند.
دسترسی کاربران به سرویس های ابری یا از طریق مرورگر یا از طریق اپلیکیشن، در حالت اتصال به ابر از طریق اینترنت – یعنی از طریق بسیاری از شبکه های بهم پیوسته – بدون توجه به اینکه از چه دستگاهی استفاده می کنند ، است.
[megapros]Cloud Storage چیست؟[/megapros]
مدل های اصلی خدمات رایانش ابری کدامند؟
نرم افزار به عنوان سرویس (SaaS): به جای اینکه کاربران برنامه ای را روی دستگاه خود نصب کنند ، برنامه های SaaS در سرورهای ابری میزبانی می شوند و کاربران از طریق اینترنت به آنها دسترسی دارند. SaaS مانند اجاره کردن یک خانه است: صاحبخانه خانه را نگهداری می کند ، اما مستأجر بیشتر از آن استفاده می کند مثل اینکه مالک آن باشد. نمونه هایی از برنامه های SaaS شامل Salesforce ، MailChimp و Slack و شیردال ابری هستند.
Platform-as-a Service) PaaS): در این مدل ، شرکت ها هزینه برنامه های میزبانی شده را پرداخت نمی کنند. در عوض آنها برای چیزهایی که برای ساخت برنامه های شخصی خود نیاز دارند ، هزینه می کنند. فروشندگان PaaS تمام موارد لازم برای ساخت یک برنامه ، از جمله ابزارهای توسعه ، زیرساخت ها و سیستم عامل ها را از طریق اینترنت ارائه می دهند. به جای اجاره کردن خود خانه ، می توان PaaS را با اجاره کلیه وسایل و تجهیزات لازم برای ساخت خانه مقایسه کرد.
نمونه های PaaS شامل Heroku و Microsoft Azure است.
زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS): در این مدل ، یک شرکت سرورها و فضای ذخیره سازی مورد نیاز خود را از یک ارائه دهنده ابر اجاره می کند. سپس آنها از آن زیرساخت ابر برای ساخت برنامه های خود استفاده می کنند. IaaS مانند شرکتی است که یک قطعه زمین را اجاره می کند و در آن می توانند هر آنچه را که می خواهند در آن بسازند – اما آنها باید تجهیزات و مصالح ساختمانی خود را تهیه کنند. ارائه دهندگان IaaS شامل Digital Ocean ، Google Compute Engine و OpenStack هستند.
در گذشته ، SaaS ، PaaS و IaaS سه مدل اصلی رایانش ابری بودند و اساساً همه سرویس های ابری در یکی از این دسته ها جای می گیرند. با این حال ، در سال های اخیر مدل چهارم ظاهر شده است.
عملکرد به عنوان سرویس (FaaS : (FaaS ، همچنین به عنوان محاسبات بدون سرور شناخته می شود ، برنامه های ابری را به اجزای کوچکتر تقسیم می کند که فقط در صورت نیاز اجرا می شوند. تصور کنید اگر یک بار بتوانید یک خانه را اجاره کنید: به عنوان مثال ، مستاجر هزینه اتاق غذاخوری را فقط در هنگام صرف شام بدهد ، اتاق خواب را هنگام خواب ، اتاق نشیمن را هنگام تماشای تلویزیون پرداخت می کند و وقتی آنها از آن اتاق استفاده نمی کنند ، مجبور نیستند هزینه اجاره آنها را پرداخت کنند.
FaaS یا برنامه های بدون سرور همچنان روی سرورها اجرا می شوند، مانند همه این مدل های رایانش ابری. اما به این دلیل “بدون سرور” نامیده می شوند که بر روی ماشین های اختصاصی کار نمی کنند و شرکت های سازنده برنامه ها مجبور نیستند هیچ سروری را مدیریت کنند.
همچنین ، در صورت استفاده بیشتر افراد از برنامه ، توابع بدون سرور افزایش یافته یا کپی می شوند .
انواع مختلف استقرار فضای ابری چیست؟
برخلاف مدل های فوق الذکر ، که نحوه ارائه خدمات از طریق cloud را مشخص می کند ، این انواع مختلف استقرار ابر مربوط به مکان سرورهای ابری و مدیریت آنها است.
رایج ترین استقرارهای فضای ابری :
• ابر خصوصی: ابر خصوصی یک سرور ، مرکز داده یا شبکه توزیع شده است که کاملاً به یک سازمان اختصاص یافته است.
• ابر عمومی: ابر عمومی خدماتی است که توسط یک فروشنده خارجی اجرا می شود و ممکن است شامل سرورهای یک یا چند مرکز داده باشد. ابرهای عمومی برخلاف ابر خصوصی توسط چندین سازمان به اشتراک گذاشته می شوند. با استفاده از ماشین های مجازی ، سرورهای منفرد ممکن است توسط شرکت های مختلف به اشتراک گذاشته شوند ، وضعیتی که “multitenancy” نامیده می شود زیرا چندین مستاجر فضای سرور را در یک سرور یکسان اجاره می کنند.
• ابر ترکیبی: استقرار ابر ترکیبی، ابرهای عمومی و خصوصی را با هم ترکیب می کند و حتی ممکن است شامل سرورهای قدیمی موجود در محل نیز باشد. ممکن است یک سازمان از ابر خصوصی آنها برای برخی سرویس ها و از ابر عمومی خود برای برخی دیگر استفاده کند ، یا ممکن است از ابر عمومی به عنوان پشتیبان برای ابر خصوصی خود استفاده کنند.
• Multicloud : Multicloud نوعی استقرار ابر است که شامل استفاده از چندین ابر عمومی می باشد. به عبارت دیگر ، سازمانی با استقرار چند ابر سرورها و خدمات مجازی را از چندین فروشنده خارجی اجاره می کند – برای ادامه قیاس استفاده شده در بالا ، این مانند اجاره چندین قطعه زمین مجاور از صاحبخانه های مختلف است. استقرارهای Multicloud همچنین می توانند ابر ترکیبی باشند و برعکس.
[megapros]امنیت داده چند ابری (Multi-Cloud)[/megapros]
ابر با مدل مشتری-سرور سنتی اینترنت چه تفاوتی دارد؟
اینترنت همیشه از سرورها ، سرویس گیرنده ها و زیرساخت هایی که آنها را به هم متصل می کند تشکیل شده است. مشتری ها از سرورها درخواست می کنند و سرورها پاسخ می دهند. رایانش ابری با این مدل تفاوت دارد زیرا سرورهای ابری فقط به درخواست ها پاسخ نمی دهند – آنها برنامه ها را اجرا می کنند و از طرف مشتری داده ها را ذخیره می کنند.
چرا به آن فضای ابری گفته می شود؟
“ابر” به عنوان اصطلاح عامیانه صنعت فناوری آغاز به کار کرد. در روزهای ابتدایی اینترنت ، نمودارهای فنی اغلب نشان دهنده سرورها و زیرساخت های شبکه ای هستند که اینترنت را به عنوان ابر تشکیل می دهند. با جابجایی بیشتر فرآیندهای محاسبات به این قسمت از سرورها و زیرساخت های اینترنت ، مردم شروع به صحبت در مورد انتقال به “ابر” به عنوان یک روش کوتاه برای بیان مکانی که فرآیندهای محاسبات در آنجا در حال انجام است ، می کنند. امروزه “ابر” اصطلاحی کاملاً پذیرفته شده برای این سبک محاسبات است.