ابر عمومی (public cloud) یک سرویس ابری است که توسط یک ارائه دهنده ابر به چندین مشتری ارائه می‌شود. اصطلاح “ابر عمومی” برای تمایز بین مدل ابری اصلی سرویس‌های قابل دسترسی از طریق اینترنت و مدل ابر خصوصی استفاده می‌شود. ابرهای عمومی شامل سرویس‌های SaaS، PaaS و IaaS هستند. مانند همه سرویس‌های ابری، یک سرویس ابری عمومی روی سرورهای از راه دور که یک ارائه دهنده آنها را مدیریت می‌کند، اجرا می‌شود که مشتریان آن ارائه دهنده از طریق اینترنت به آن خدمات دسترسی پیدا می‌کنند.
تفاوت ابر عمومی (public cloud) با ابر خصوصی چیست؟
ابر خصوصی سرویس ابری است که با هیچ سازمان دیگری به اشتراک گذاشته نمی‌شود. کاربر خصوصی ابر، ابر را برای خود دارد. در مقابل، ابر عمومی یک سرویس ابری است که خدمات رایانشی را بین مشتریان مختلف به اشتراک می‌گذارد، حتی اگر داده‌ها و برنامه‌های هر مشتری در حال اجرا در ابر از نظر سایر مشتریان ابر مخفی بمانند. ابر عمومی مانند اجاره کردن یک آپارتمان است، در حالی که ابر خصوصی مانند اجاره خانه‌ای به همین اندازه است. خانه خصوصی‌تر است، اما هزینه اجاره آن نیز به طور معمول بیشتر است و کارآمدترین روش استفاده از منابع نیست. تعمیر و نگهداری در آپارتمان توسط ناظر ساختمان انجام می‌شود، اما آوردن پیمانکار برای تعمیر خانه دشوارتر است (گاهی اوقات ممکن است مستأجر مجبور باشد خود این کار را انجام دهد).
ابرهای خصوصی میزبانی شده وجود دارند که توسط ارائه دهنده ابر شخص ثالث ارائه می شوند و ابرهای خصوصی داخلی که توسط یک سازمان در داخل مدیریت و نگهداری می شوند.
multitenancy چیست؟
از آنجا که چندین سازمان دارای یک ابر عمومی هستند، چندین سازمان گاهی از یک سرور فیزیکی به طور همزمان استفاده می‌کنند. به این کار multitenancy می گویند. multitenancy زمانی است که چندین مشتری یک ارائه دهنده ابر به یک سرور دسترسی دارند. داده‌های دو شرکت مختلف می‌تواند در یک سرور ذخیره شود، یا فرایندهای دو اپلیکیشن مختلف در یک سرور قابل اجرا است.
جوانب مثبت و منفی استفاده از ابر عمومی (public cloud) چیست؟
مزایا
- صرفه جویی در هزینه: انتقال به یک ابر عمومی راهی برای کاهش هزینه‌های عملیات فناوری اطلاعات برای شرکت‌ها است. اساساً، آنها این هزینه‌ها را به شخص ثالثی واگذار می‌کنند که بتواند با کارآیی بیشتری از عهده آنها برآید. ابرهای عمومی نیز معمولاً هزینه کمتری نسبت به ابرهای خصوصی دارند، زیرا ارائه دهنده ابر قادر است با فروش همزمان خدمات خود به چندین مشتری، استفاده‌ی سخت افزاری و سود خود را به حداکثر برساند.
- مدیریت سرور کمتر: اگر سازمانی از ابر عمومی استفاده می‌کند، تیم‌های داخلی مجبور نیستند وقت خود را برای مدیریت سرورها صرف کنند. همان طور که برای مراکز داده داخلی قدیمی یا ابرهای خصوصی داخلی انجام می‌شود.
- امنیت: بسیاری از مشاغل کوچک و متوسط ممکن است منابع لازم برای اجرای اقدامات امنیتی قوی را نداشته باشند. با استفاده از یک سرویس ابری عمومی، آنها می‌توانند برخی از جنبه‌های امنیت سایبری را به یک ارائه دهنده بزرگ‌تر با منابع بیشتر واگذار کنند.
بیشتر بخوانید: ابر هیبریدی (hybrid cloud) چیست؟
معایب
- امنیت و پیروی از قوانین: multitenancy ممکن است برای مشاغلی که نیاز به رعایت استانداردهای دقیق نظارتی دارند نگران کننده باشد. همچنین multitenancy با خطر بسیار کمی از لو رفتن داده‌ها همراه است، که ممکن است در ظرفیت تحمل برخی مشاغل در زمینه‌های تخصصی نباشد. (در واقع، خطر کوچک است؛ اکثر ارائه دهندگان ابر از استانداردهای امنیتی بسیار بالایی پیروی می‌کنند.) سرانجام، به کارگیری سیاست‌های امنیتی یکسان هم برای منابع داخلی سازمان و هم برای ابر عمومی که تا حدودی خارج از کنترل سازمان است، می‌تواند مشکل باشد. (به خصوص در هنگام انتقال ابر).
- قفل فروشنده: این همیشه یک نگرانی است که در مورد فناوری ابری وجود دارد. سازمانی که از ابر استفاده می‌کند، صرفه جویی می‌کند و انعطاف پذیرتر می‌شود، اما همچنین می‌تواند به خدمات فروشنده ابر – موتورهای مجازی، ذخیره سازی، برنامه‌ها و فن آوری های ارائه شده – برای ادامه فعالیت‌های تجاری خود وابسته باشد.
منظور از “multicloud” و “hybrid cloud” چیست؟
استقرار ابرهای Multicloud و hybrid هر دو دارای ابرهای عمومی هستند:
- Multicloud به استفاده همزمان از چندین ابر عمومی اشاره دارد.
- استقرار ابرهای hybrid، یک یا چند ابر عمومی را با یک ابر خصوصی یا زیرساخت‌های داخلی ترکیب می‌کند.
ابر خصوصی چیست؟
ابر خصوصی یک سرویس ابری است که منحصراً به یک سازمان ارائه می‌شود. با استفاده از یک ابر خصوصی، یک سازمان می‌تواند مزایای رایانش ابری را بدون به اشتراک گذاشتن منابع با سازمان‌های دیگر تجربه کند.
یک ابر خصوصی می‌تواند در داخل یک سازمان باشد یا توسط شخص ثالث از راه دور مدیریت شود و از طریق اینترنت قابل دسترسی باشد (اما برخلاف ابر عمومی، با هیچ کس به اشتراک گذاشته نمی‌شود). رایانش ابری عمل میزبانی سرویس‌های محاسباتی در سرورهای از راه دور است که از طریق اینترنت قابل دسترسی است.
ابر خصوصی در برابر ابر عمومی
فکر کنید رایانش ابری عمومی مانند لباسشویی است. به طور معمول، یک ماشین لباسشویی شستشوی لباس مورد نیاز هر کسی را انجام دهد، حتی اگر بین چند فرد غریبه مشترک باشد. ابر خصوصی مانند لباسشویی است که فقط به یک نفر تعلق دارد و فقط آن شخص به آن دسترسی دارد. به این ترتیب، مالک می‌تواند هر تعداد شستشوی مورد نیاز خود را انجام دهد و اطمینان حاصل کند که شخص دیگری به لباسشویی آنها دسترسی ندارد. ابرهای خصوصی و ابرهای عمومی هر دو از فناوری‌های ابری مانند مجازی سازی استفاده می‌کنند و ویژگی‌هایی مانند مقیاس پذیری و دسترسی گسترده را به اشتراک می‌گذارند. تفاوت اصلی بین آنها این است که چندین مشتری فروشنده ابر می‌توانند به یک ابر عمومی دسترسی پیدا کنند، در حالی که یک ابر خصوصی فقط برای یک سازمان قابل دسترسی است.
بیشتر بخوانید: multicloud چیست؟
استفاده از ابر عمومی (public cloud) بهتر است یا ابر خصوصی؟
برخی از مشاغل ممکن است ترجیح دهند از ابر خصوصی استفاده کنند، خصوصاً اگر دارای استانداردهای امنیتی فوق العاده بالایی باشند. استفاده از یک ابر خصوصی، multitenancy بین شرکت‌ها را از بین می‌برد (در بین تیم‌های داخلی هنوز multitenancy وجود خواهد داشت) و به کسب و کار امکان کنترل بیشتر اقدامات امنیتی ابر را می‌دهد. با این حال، ممکن است هزینه‌های بیشتری برای استفاده از ابر خصوصی اختصاص یابد، به ویژه اگر خود آن کسب و کار در حال مدیریت ابر خصوصی باشد. غالباً، سازمان‌هایی که از ابرهای خصوصی استفاده می‌کنند در نهایت یک ابر هیبرید و برخی از سرویس‌های ابری عمومی به منظور بهره‌وری بیشتر را با هم ترکیب می‌کنند.
ابر خصوصی میزبان چیست؟
فرض کنید یک شرکت بزرگ در شیکاگو، ایلینوی می‌خواهد یک ابر خصوصی ایجاد کند. آنها می‌توانند ابر خصوصی داخلی را در ساختمان اداری شیکاگو خود راه اندازی کنند، یا می‌توانند به یک ارائه دهنده ابر شخص ثالث اجازه دهند ابر خصوصی آنها را میزبانی کند. این شخص ثالث ممکن است در منطقه دیگری از شیکاگو، شهر دیگری در ایلینوی یا حتی یک ایالت دیگر باشد. یک ابر خصوصی میزبان به جای داخل ساختمان، خارج از محل است، به این معنی که سرورهای ابری از نظر فیزیکی در مکان سازمان برای استفاده از آنها قرار ندارند. در عوض، شخص ثالث از راه دور ابر را مدیریت و میزبانی می‌کند.
ابر خصوصی داخلی چیست؟
همان طور که در بالا توضیح داده شد، یک ابر خصوصی داخلی در محل سازمان خود میزبانی می‌شود و توسط آنها به‌صورت داخلی مدیریت می‌شود. برخلاف ابر خصوصی میزبان، این سازمان ابر خصوصی داخلی را خود مدیریت و اداره می‌کند. به طور معمول، این بدان معنی است که آنها سرورها را خریداری می‌کنند، آنها را دائماً فعال نگه می‌دارند و نرم افزاری را که روی سرورها اجرا می‌شود، مدیریت می‌کنند.
ابر خصوصی داخلی با مرکز داده سنتی موجود در ساختمان چه تفاوتی دارد؟
یک ابر خصوصی داخلی که در محل کار یک شرکت میزبانی می‌شود، توسط آن شرکت مدیریت می‌شود و فقط توسط آن شرکت قابل دسترسی است. بنابراین، از برخی جهات، یک ابر خصوصی داخلی مشابه مرکز داده سنتی است. با این حال، یک ابر خصوصی داخلی با فناوری ابر طراحی شده است. سرورهای خصوصی ابری ماشین‌های مجازی را برای استفاده حداکثر از سخت افزار اجرا می‌کنند. در نتیجه، ابرهای خصوصی معمولاً کارآمدتر، قدرتمندتر و مقیاس پذیرتر هستند. اگر یک ابر خصوصی را می‌توان با داشتن لباسشویی شخصی مقایسه کرد، مرکز داده سنتی مانند داشتن یک دستگاه لباسشویی و خشک کن در خانه است.
علاوه بر مجازی سازی ، ابرهای داخلی خصوصی دارای این ویژگی ها نیز هستند:
- مقیاس پذیری: ابرهای خصوصی داخلی به راحتی مقیاس بندی می‌شوند، به این معنی که آنها خدمات بیشتری را بدون هیچ گونه پیکربندی اضافی توسط یک تیم فناوری اطلاعات ارائه می‌دهند.
- سلف سرویس: کاربران می‌توانند بدون کمک فناوری اطلاعات به ابر خصوصی دسترسی داشته باشند.
- دسترسی گسترده: همه تیم‌ها در سراسر سازمان می‌توانند به منابع ابری مورد نیاز خود دسترسی پیدا کنند.
- قابل اندازه گیری: می‌توان میزان ذخیره سازی و پهنای باند، و تعداد حساب کاربری فعال را اندازه گیری کرد و منابع ابری را به همین ترتیب اختصاص داد.
ارتباط ابرهای خصوصی با ابرهای هیبرید چگونه است؟ در مورد multicloud چطور؟
ابرهای هیبرید ترکیبی از ابرهای خصوصی و ابرهای عمومی هستند. یک ابر هیبرید همچنین می‌تواند شامل زیرساخت‌های داخلی (غیر ابر) قدیمی باشد. “Multicloud” به ترکیبی از چندین ابر عمومی اطلاق می‌شود. استقرار Multicloud اگر شامل یک ابر خصوصی باشد نیز می‌تواند هیبرید باشد، اما لزوماً شامل یک مورد نیست.